آرامش و نحوه مواجهه افراد با مسائل و مشکلات

۱- اجتنابی
۲- درگیری
۳- تسلیم
۴- حل
۵- سازگاری یا ترکیبی

یه مقدمه مهم:
آدم یه روزی آفریده شد. و در بهشت هم جایگاه داشت.
بهشت هم هیچکدام مسائل و مشکلات زندگی دنیایی را نداشت. همش عشق و حال و صفا سیتی.
نه! یه کم صبر کنید. فقط یک نهی وجود داشت( که گندم را بی خیالش شو. نخور) و یک شیطان با یک وسوسه وجود داشت.(که بابا گندمو بخور، حالشو ببر)

حالا نمی خوام غیبت بابا آدمو بکنم. خودتون بهتر می دونید که روضه رضوان را به دو گندم بفروخت.
و بعد هم هبوط کرد روی زمین (انداختنش رو زمین)

آری اینجا نقطه صفر و مقدمه بود تا برسیم به :
…

نحوه مواجهه افراد با مسائل و مشکلات زندگی

آری اینجا نقطه صفر و مقدمه بود تا برسیم به :

یکم :
بعضی از این برو بچ حضرت آدم، هنوزم فکر می کنند توی بهشتند. لذا همش منتظر زندگی بی دغدغه هستند. وقتی یه مشکلی پیش روشون می بینند، کلی تعجب می کنند. و مرتب تکرار می کنند چرا من؟؟؟
آخه اونا هنوز هم توی خواب و خیال حور و لب جوی و … هستند.

اگرچه هر روز از جلوی بیمارستان، قبرستان، مکانیکی، صافکاری، آپاراتی، کلانتری ، دادگاه و … عبور می کنه. اما در خیال مبارکش اصلا توجه نمی کنه که اینها برای همین آدم ساخته شده، نه برای حورالعین و فرشتگان (یا با یه درجه تخفیف خیال می کنه این موارد، برای همه آدمای دیگه غیر از این شخص)
لذا فکر نمی کنه که اصلا به اینجور جاها کار داره !!!!!!!! و اگر حرفی در این مورد بزنی بلند می گوید : زبونت رو دندون بگیر، خدا نکنه و از این حرفا……
وقتی پایش می شکنه، سر و صدا و جزع و فزعش شروع میشه. و از بیمارستان خوشش نمی آد!!!!
وقتی عزیزش چوب خط عمرش تموم شد، نمی خواهد باور کنه که باید او را به قبرستان ببره!!!!
وقتی ماشینش خراب شد، اعصابش خرد می شه!!!!
وقتی پنجر شد به بد شانسی ربط می ده!!!
اگر حادثه ای و دزدی به او زد، باور نمی کنه که سروکارش به پلیس و دادگاه افتاده !!!!

خلاصه راحتتون کنم:
بند یک یعنی اینکه :
خیلی از ما با همان انتظارات بهشتی رو زمین رفت و آمد می کنیم
نمی گوئیم، ولی انتظاراتمان و ته دلمان گواهی میده که ما می خواهیم بهشت را روی زمین تجربه کنیم.
نقصها و مشکلات ، دردسرها و گرفتاری ها، بی احترامی ها ، درگیری ها، ضعفها، فشارها ، رنج ها ، سختی ها و هزاران مسئله را روی زمین بر نمی تابیم.
آن وقت هست که تکه کلاممان در مورد رنجها و مشکلاتمان این میشه که:
آخه چرا؟!
چرا من؟!
این چه وضعیه؟!
باور نمی کنم؟!
اصلا درست نیست؟!
نباید باشه؟!
و ….

بخش دوم:

نحوه واکنش گروه یک به مسائل و مشکلات زندگی:
کسی که این چنین هست:
هنوز ماهیت این دنیا را درک نکرده!!!
هنوز هم در رویاهایش دنبال مدینه فاضله هست؟
هنوز هم مرتب می گوید نباید اینجور بشه، باید اینطور بشه و ….!!
کسی که هنور در احساسات لطیف و ظریفش زندانی هست!!!
کسی که با کمالگرایی افراطی اش هنوز ، واقعیات مشکلات این جهان را نپذیرفته!!!

شما تصور می کنید کسی که مبنا، اساس و ساز و کار این جهان را نپذیرفته و متحیر در آن است، چه روشی را برای مواجهه با مشکلاتش در پیش می گیرد؟!
۱- اجتنابی
۲- درگیری
۳- تسلیم
۴- حل مسائل
۵- سازگاری یا ترکیبی
…معمولا این افراد یکی از ۳ گزینه اول را انتخاب می کنند.( ۱- اجتنابی ۲- درگیری ۳- تسلیم)

اجتناب می کنند :
یعنی یا از مشکلات فرار می کنند، دوری می کنند و سعی دارند ، روشون رو به طرف دیگری بکنند. مشکلات را انکار کنند. مسائل زندگی را نبینند.

درگیر می شوند:
یعنی اساسا مشکل و مسائل زندگی را چون به رسمیت نمی شناسند سعی در داد و بیداد کردن، پرخاشگری، عصبانیت، ناسزا گفتند، مسخره کردن، ریشخند کردن، تهدید کردن، ستیزه گری می کنند.
اگر ماشینشون در سفر پنچر شود شروع به ناسزا گفتن به چرخ ماشین و میخ و کسی که میخ را در جاده انداخته می کنند. بعد شروع به فحاشی به سازنده چرخ می کنند که اینقدر ضعیف هست. بعد دری وری به شانش بد خود می دهند. شاید هم ناراحتی اشان را سر زن و بچه اشان خالی کنند.
اگر تصادفی کنند. ممکن است بیایند پایین و یک مشت حواله چشم طرف مقابل بکنند. یا دشنام بدهند. یا…

تسلیم می شوند:
این افراد می سوزند و می سازند. (ای کاش می سوختند و می ساختند،‌ آنها می سوزند و تحمل می کنند). اگر کسی حقشان را بخورد نظاره گرند. برای مشکلات و مسائل زندگی فعال و اکتیو نیستند. همیشه منتظرند ببینند بعد چی می شه!! حال تغییر ندارند.
اگر بسوزند به کسی که اطرافش داد و بیداد می کنه، می گویند تا دهانت بازه، بگو که من دارم می سوزم!!!
کمتر از فکر و بازوی خود بطور درستی بهره می گیرد. این افراد سازگار نیستند، سازشکارند. یعنی مشکلات و مسائل را درون خود می ریزند و می سوزند و دم بر نمی آورند.
چون از درون می سوزند کمتر کسی ، سوزش آنها را می بیند.
در واقع از درون طالب شرایط نیستند، خواستگار تغییرند، اما درماندگی دارند. مانند فردی بی دست و پایند که گرفتار سیل شده است.
نه حرکتی می کنند، نه فریادی سر می دهند. اما تمام وجودشان اضطراب و ترس هست.

خلاصه اینکه:
کسی که ماهیت مشکل دار جهان آفرینش را درک نکرده است. و اساسا نمی داند زندگی یعنی روش مواجهه صحیح با مسائل و مشکلات دنیا. به جای حل یا سازگاری و بهره گیری از قدرت فکر و روان برای حل مسائل و پیمودن مسیر، یکی از روشهای ذیل را به صورت ناصحیح و اختصاصی به کار می گیرد، که از قضا بر مسائل و مشکلاتش افزوده شده و بیشتر در باتلاق فرو می رود یعنی:
۱- اجتنابی
۲- درگیری
۳- تسلیم

تالار گفتمان همدردی

مدیر سایت ravan123.ir وب‌سایت

برای مطالعه مقالات و مطالب بیشتر از مدیر روان 123 لطفا به سایت های http://hamdardi.com و http://hamdardi.net مراجعه فرمایید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ